Red Dragon Pieter Verhees geniet met volle teugen

Voor heel wat van onze volleyballers was het weer een bijzonder druk seizoen. De Red Dragons en Yellow Tigers kenden zelfs nauwelijks rust de afgelopen jaren (vaak maar een schamele twee weken). Vanuit een zwaar clubseizoen ging het naar een volgeladen interlandzomer en weer terug. Het is dan ook niet te verwonderen dat bij heel wat van onze internationals er dit jaar nood was aan wat tijd voor zichzelf en het gezin. Nadat de Red Dragons om commerciële redenen, ondanks een uiterst knappe zevende plaats, volledig onterecht uit de World League geknikkerd werden, was er bij onze toppers weinig animo voor de Golden European League. Ronkende namen als Simon Van de Voorde, Pieter Verhees, Bram Van den Dries en Sam Deroo zullen we dan ook pas vanaf eind juli terug horen bij de Red Dragons. Een ideale kans voor de nieuwe bondscoach Andrea Anastasi om enkele jonge talenten te testen.
Ook Pieter Verhees besloot het eerste deel aan zich voorbij te laten gaan. Sinds vorige zomer sukkelend met de rug, neemt hij de tijd om lichaam en geest even te herbronnen. Tim Verhaegen, de eigenaar van Bevolley en fotograaf, trok voor ons naar Rodt om eens te kijken waarmee Pieter zich zoal bezig houdt.

Pieter, je seizoen is al even afgelopen. Heb je de weken kunnen vullen zonder volleybal?

Inderdaad, sinds half april zat ons seizoen erop. Eerst heb ik dan een paar dagen door Sicilië gereisd.  Daarna trok ik voor een kort bezoek naar het noorden van Italië (Milaan, Monza en Modena) om enkele oud-ploeggenoten te zien.
Daarna keerde ik terug naar België. Ik moet zeggen, ik heb nog geen enkele dag gehad dat ik niet wist wat doen. Het was de ideale periode om nog eens vrienden en familie te bezoeken en wat papierwerk te regelen.

Sport je ondertussen dan ook nog?

Jaja, zeker nu ik zo'n lange vakantie heb, is dat wel nodig. Van maandag tot donderdag ga ik in de voormiddag fitnessen en af en toe in de avond lopen. Vrijdag en zaterdag ben ik dan vaak hier in Rodt aan het werk met de rest van de familie. Zondag is het dan 'rustdag', al staat dat meestal ook vol gepland.

Daarnaast ben ik ook nog bezig met de lerarenopleiding.

Zou je dat na je carrière willen doen?

Ja, eigenlijk wel. Het is sowieso wel interessant om de opties voor na mijn loopbaan open te houden, maar een job als leerkracht spreekt me wel aan.

Ben je al bij de nationale ploeg geweest?

Nee, dat is er nog niet van gekomen. Ik ben wel al bij de kinesist, Styn Vereecken, en de dokter, Stijn Bogaerts, geweest voor de opvolging van mijn rugprobleem. Maar Stijn heeft me gerustgesteld dat het goed evolueert. Met de coach heb ik telefonisch contact gehad.

We konden al lezen dat collega middenman
Simon Van de Voorde momenteel
aan de slag is als bouwvakker.
Maar ook jij bent druk aan het bouwen ?

Je sluit eind juli terug aan bij de Red Dragons. Wat brengen de komende twee maanden nog?

Er is natuurlijk nog hier heel wat verbouwwerk en er staan toch nog wel een aantal vakanties gepland. Zo vertrek ik deze week op fietsvakantie met twee van mijn drie broers. We willen zo een kameraad, Joris Vandael, steunen die een fietstocht naar Compostella doet. Hij is in zijn familie geconfronteerd met kanker en met deze fietstocht wil hij voor zichzelf alles op een rijtje zetten en het goede doel, Levensloop Lommel, steunen. Je kan zijn, en dus ook even onze, fietsavonturen volgen op zijn blog.
Begin juli heb ik dan voor de familie een reis georganiseerd naar Thailand. Met vrienden staat er ook nog een weekje Varna (Bulgarije) op het programma. Tussendoor probeer ik dan ook nog enkele examens af te leggen. Het is ook het eerste jaar sinds lang dat ik eindelijk eens naar events kan gaan waarvoor ik de voorbije jaren

Het zal wel deugd doen na een moeilijk seizoen?

Ja, ik denk dat zowel mijn lichaam als geest er nood aan hadden. Het seizoen in Valentia is niet echt goed meegevallen. Op sportief vlak heeft de club misschien toch wat teveel risico's genomen met onervaren spelers. Toen Antonov halfwege het seizoen dan ook nog vertrok, was het kalf eigenlijk verdronken.
Buiten het volleybal was er ook bijzonder weinig te doen om de gedachten even te verzetten. We zaten met alle spelers ook in een soort resort op twintig minuten van de stad. We zaten daar apart op een heuvel, weg van alles, en 's nachts moesten de poorten dicht omdat er everzwijnen rondliepen. Op de weg zat je ook regelmatig vast in een kudde schapen.
Als volleyballer zit je daar eigenlijk in de slechte periode. Want als het mooi zeer is, heb je daar wel prachtige stranden.

Wat zijn de ambities voor het WK?

We moeten het met het team nog eens bespreken, maar ik denk dat we, zeker na de vorige zomer, zeker wel ambitieus mogen zijn. Vorige keer (in Polen) zijn we net niet door de eerste ronde geraakt, dat moet nu dus de minimumdoelstelling zijn. Na die eerste stap is het wat afwachten. Dan ben je wat afhankelijk van de loting.

En waar hoop je nog op voor de komende jaren met de Red Dragons?

Er is nog altijd dat gevoel dat we vorige zomer een unieke kans hebben laten liggen op een medaille. We waren er tegen Servië zo dicht bij. Maar die prestaties in World League, Europees Kampioenschap en WK-kwalificatiewedstrijden doen ons wel hoopvol uitkijken naar wat komt. De Olympische Spelen blijft natuurlijk een droom, maar voor een Europees land blijft het bijna 'mission impossible'. Op dit WK zullen we weer kunnen toetsen waar we staan. Met een goed resultaat in september kunnen we weer een goede zaak doen in de ranking. En dat is dan weer belangrijk om je kansen te verhogen.

Er zal ook verder jeugd moeten doorstromen. We spelen nu al heel wat jaren met dezelfde spelers en we worden er natuurlijk ook niet jonger op. Het zijn misschien wel de laatste jaren voor heel wat van deze spelers. Er is immers in die jaren al heel wat geweken voor de nationale ploeg en op een gegeven moment veranderen de prioriteiten natuurlijk.

En dan terug naar Italië?

Ja, ik heb net voor twee jaren getekend bij Ravenna. Daarna zal ik dus al acht jaren in Italië gespeeld hebben. Een hele periode toch al. Maar ik keer na mijn carrière sowieso terug naar België. Ik geniet volop van 'la dolce vita', maar hier zijn toch mijn familie en vrienden. Mijn wortels staan stevig in de Limburgse grond.

Tekst en foto's Tim Verhaegen.