Maak kennis met ...

Kristof De Loose, directeur sportkader opleidingen.

* Hoe heb jij de volleybalmicrobe te pakken gekregen ?

Het volleybal is er als het ware met de paplepel ingegoten. Ik kom uit een volleybalfamilie en ging als peuter al mee naar de volleybalwedstrijden van mijn vader. Daar mocht ik zelfs bij de thuiswedstrijden het elektronisch scorebord bedienen. In 1982 mocht ik dan als 8-jarige mijn eerste stappen als speler zetten.

* Wat was je meest memorabele herinnering als speler ?

Toen we als underdog met de toenmalige bekerploeg van de C-jeugd van Meise (nu de U15-jongens)  het grote Haasrode konden kloppen. Op voorhand gaf niemand ons maar enige kans, maar het draaide anders uit. Die bekercampagne eindigde wel in de finale tegen het ongenaakbare Kruikenburg Ternat, maar zal mij toch altijd bijblijven.

* Je hebt zowel senioren als jeugd getraind, waarom neig je meer naar jeugdopleiding ? Wat trekt je daarin aan ?

Bij de jeugdopleiding kan je werken op lange termijn en word je minder afgerekend op resultaten. Bovendien is het een verlengstuk van mijn opleiding als Onderwijzer.

* Uit welk aspect van de jeugdopleiding haal je het meeste voldoening ?

De dankbaarheid die kinderen hebben omdat je hen iets hebt bijgeleerd, geeft voor mij de meeste voldoening. Dat uit zich onder andere wanneer ze met volle goesting naar de trainingen komen en de glimlach die op hun gezicht verschijnt wanneer een (moeilijke) oefening lukt.

* Wat is volgens jou de grootste uitdaging waar jeugdtrainers voor staan ?

De dag van vandaag is er een enorm aanbod aan hobby’s: sport, muziek, jeugdbeweging, … Het is de taak van de jeugdtrainers om de kinderen die kiezen voor het volleybal bij onze sport te houden. Dit kan door op een attractieve manier leuke, dynamische trainingen aan te bieden waarin structuur en creativiteit prioritair zijn.